OpenBionics - tania proteza z drukarki 3D

OpenBionics – tania proteza z drukarki 3D

Proteza ręki OpenBionics

Jest taka grupa ludzi, którzy z pewnością mają drogę otwartą do nieba. Należą do nich pasjonaci pracujący często za darmo albo pół-darmo, żeby pomóc najbardziej potrzebującym. OpenBionics to inicjatywa open-source powstała, by zająć się projektowaniem i produkcją protez ręki. Protez, które mają być wielokrotnie tańsze od obecnej propozycji rynkowej.

Stawiają na niską cenę, lekkość, modułową budowę, proste materiały i łatwość powielania. Jedna z proponowanych przez nich mechanicznych rąk kosztuje poniżej 100$ i waży mniej niż 200 gramów, zaś druga – proteza antropomorficzna – kosztuje poniżej 200$ i waży mniej niż 300 gramów. Członkowie OpenBionics działają na podstawie licencji w wersji Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0).

Jak to działa? Czujniki protezy umieszczone na ramieniu zbierają impulsy wywołane przez napięcie mięśni i przekładają je na ruchy palców. Wydaje się proste, ale wymaga jednak od osoby noszącej protezę sporo wysiłku włożonego w naukę sterowania. Zasada jest podobna jak w ogólnodostępnych protezach – te jednak są trudniej dostępne, a przy tym wielokrotnie droższe.

Proteza dłoni OpenBionics

Jeśli chcielibyście dowiedzieć się więcej albo skorzystać z repozytorium plików niezbędnych do zreplikowania rąk zaprojektowanych przez tych zapaleńców, zapraszam na stronę internetową OpenBionics. Poniżej zaś możecie obejrzeć krótkie wideo z prezentacją technologii, którego autorem jest Vocativ

Jacek Filipowicz

Zawodowo zajmuję się telefonami i smartfonami. Tak wyszło. Interesuje mnie zresztą ogólnie technika, bo trudno nie zauważyć, że żyjemy w czasach błyskawicznego jej rozwoju. Jeszcze w podstawówce oglądałem niemal wyłącznie czarno-białą telewizję, w szkole średniej korzystałem wyłącznie z telefonu przewodowego, pierwszy komputer dostałem, żeby napisać na nim magisterkę, a moją pierwszą komórką była cudowna Nokia 3210. Przy tym wszystkim uważam się za uczciwego humanistę. Urządzenia nie przesłaniają mi ludzi, sieci społecznościowe poprzez automatyczny kontakt z drugim człowiekiem budzą moją niechęć, rosnąca prędkość wymiany danych stale powiększa moje obawy o możliwości przystosowawcze ludzkich umysłów, a jeśli coś piszę, piszę szczerze i z przekonaniem.